برای آسفالت زدایی یک روغن هیدروکربنی حاوی آسفالت، از یک حلال هیدروکربنی با 3 تا 8 اتم کربن استفاده می شود که منجر به یک فاز آسفالتی و محلولی از روغن آسفالت شده در حلال می شود.
سپس حلال از روغن آسفالت زدایی شده جدا می شود، با عبور محلول به صورت مماس از روی یک غشای معدنی از شعاع منافذ از 2 تا 15 غیر متر: فیلتر به دست آمده دارای محتوای حلال افزایش یافته است و ممکن است بازیافت شود.
هیدروکربن سنگین در بورس میتواند به راحتی باعث اشتغال زایی افراد زیادی هم در شرکتهای پتروشیمی و هم در ادارات مختلف که مربوط به محصولات نفتی است شود.
آسفالت زدایی با حلال نفت خام یا فراکسیون ها و بقایای سنگین نفت در حضور یک جاذب جامد مانند خاک رس، سیلیس، آلومینا و کربن فعال انجام می شود که آلاینده ها را جذب می کند و اجازه می دهد حلال و کسر روغن به عنوان یک ماده حذف شوند.
جریان جداگانه ای که از آن حلال برای بازیافت بازیافت می شود. جاذب با آلاینده‌ها و کف آسفالت با حلال‌های معطر و/یا قطبی مخلوط می‌شود تا آلاینده‌ها را دفع کند و در صورت لزوم شسته می‌شود، مثلاً با بنزن، تولوئن، زایلن‌ها و تتراهیدروفوران، برای تمیز کردن جاذب که بازیافت و بازیافت می‌شود.
مخلوط حلال و آسفالت برای بازیابی و بازیافت حلال معطر یا قطبی به یک قطعه ساز فرستاده می شود. ته شکنش شامل PNA غلیظ و آلاینده ها و فرآیندهای بعدی در صورت لزوم است.
روغن آسفالت زدایی شده به طور انتخابی در سمت بالادست غشا حفظ می شود. انواع حلال‌های فیزیکی پردازش گاز زمانی در نظر گرفته می‌شوند که گازهای اسیدی موجود در خوراک بالاتر از 50-60 psi باشند.
غلظت هیدروکربن سنگین در گاز خوراک کم باشد، حذف عمده گاز اسیدی مورد نیاز باشد و حذف انتخابی بالای H2S مورد نظر باشد. معمولاً حلال‌های فیزیکی مقرون به صرفه هستند، زیرا بازسازی با فلاش زدن یا جداسازی صورت می‌گیرد که به انرژی کمی نیاز دارد.
حلال ها با چشمک زدن چند مرحله ای در فشارهای کم بازسازی می شوند. بازسازی در دماهای پایین با گاز سلب کننده بی اثر. حرارت دادن و جداسازی محلول با بخار / بخار حلال.
