قدیمی ترین بالش های جهان متعلق به بین النهرین هستند و 7000 سال قبل از میلاد از آنها استفاده می شد.
قدیمی ترین بالش سنتی لوله ای که در زمان های قدیم تولید می شدند سخت بودند. آنها فقط برای طبقه بالای ثروتمند، افراد با نفوذ و عالی رتبه در نظر گرفته شده بودند. آنها را نمی‌توان در میان بقیه مردم، به‌ویژه در میان فقیرترین‌ها یافت.
بالش‌های باستانی، برخلاف امروز، به سختی صخره‌ها بودند و بالش‌بازی‌ها نسبتاً محبوب نبودند. آنها سخت بودند زیرا اعتقاد بر این بود که تأثیر زیادی بر سلامت ستون فقرات دارد و از درد و بیماری جلوگیری می کند.
بالش های بین النهرین و مصر
بالشتک ها در بین النهرین از سنگ به شکل هلال تشکیل شده اند. این ایده برای حمایت از گردن متولد شد. این بالش وظیفه حمایت از سر را در موقعیتی داشت که از آن در برابر حشرات محافظت کند.
دانستن این نکته مهم است که این مردمان روی زمین می خوابیدند و قرارگیری مناسب سر از ورود حشرات به بینی، گوش و چشم جلوگیری می کرد.
بالش ایجاد شده به این شکل علیرغم اینکه چندان برای ما راحت نبود، باعث کاهش درد در ناحیه کمر، گردن و شانه ها شد.
از سوی دیگر مصریان روی بالش هایی از چوب و سنگ می خوابیدند. آنها می خواستند با کمک چنین بالش هایی از سر محافظت کنند، زیرا معتقد بودند که سر مرکز مهم معنوی و حیاتی بدن است.
در نتیجه، نگه داشتن سر بر روی بالش سنگی باعث بهبود گردش خون و حفظ نشاط بدن می شود.
علاوه بر این، اشراف ثروتمند در زمان مرگ اعضای خانواده، برای نشان دادن احترام، بالش سنگی را زیر سر متوفی قرار می دادند. اعتقاد بر این بود که سر روح است و بالش سنگی قرار بود از آنها در برابر شیاطین محافظت کند.
بالش های چینی باستان
در چین باستان، بالش نیز ساخته می شد، اما آنها کمی متفاوت از بالش های مصری یا بین النهرینی بودند. آنها عمدتاً از بامبو، چینی، برنز و چوب ساخته می شدند. اغلب، همه این مواد با هم ترکیب می شدند.
چینی‌ها می‌توانستند بالش‌های نرم بسازند، اما معتقد بودند که این بالش‌ها نشاط را از انسان می‌مکند. بالش های سخت، طبق اعتقاد آنها، نه تنها انرژی را از انسان نمی گیرند، بلکه وظیفه آنها محافظت در برابر شیاطین بود.
