زیره سبز عمده را تبدیل به پودر کرده و مخلوط با عسل، نمک و کره برای نیش عقرب قرار می گیرد. در لهستان، زیره سیاه به عنوان دارویی برای درمان سوء هاضمه، نفخ شکم، بی اشتهایی، و به عنوان کهکشان‌ها توصیه می‌شود.
در روسیه از آن برای درمان ذات الریه نیز استفاده می شود. در بریتانیای کبیر و ایالات متحده آمریکا، آن را معده و نفخ آور می دانند. در شبه جزیره مالایی زیره یکی از گیاهان دارویی مهم است و در اندونزی از آن در درمان اگزمای ملتهب استفاده می شود.
در گذشته‌ی نه چندان دور، اکتشاف ترکیب شیمیایی زیره و زیره سیاه (که منابع غنی از اسانس‌ها نیز هستند) به‌طور قابل توجهی توجه محققان را به خود جلب کرده است.
در تلاش برای شناسایی ترکیبات، مجموعه متنوعی از ترکیبات در اسانس‌ها، اولئورزین‌ها و دانه‌های کرم و زیره که در مکان‌های مختلف کشاورزی-اقلیمی رشد کرده‌اند، آشکار شده‌اند.
اکثر این ترکیبات هیدروکربن‌های مونوترپن، مونوترپن‌های اکسیژن‌دار، سسکوی‌ترپن‌های اکسیژن‌دار، اسیدهای چرب اشباع و غیراشباع، آلدئیدها، کتون‌ها و استرها هستند.
از این مطالعات، مشخص شد که ترکیبات اصلی موجود در زیره عبارتند از: کارواکرول، کارون، α-پینن، لیمونن، γ-ترپینن، لینالول، کارونون، و p-cymene، در حالی که ترکیبات اصلی موجود در زیره سبز هستند.
کومینالدئید، لیمونن، α- و β- پینن، 1،8-سینئول، o- و p-سیمن، α- و γ-ترپینن، سافرانال و لینالول هستند.در عصاره دانه های آبی و حلال، فلاونوئیدهای متنوع، ایزوفلاونوئیدها، گلیکوزیدهای فلاونوئید، گلوکزیدهای مونوترپنوئید، لیگنین ها و آلکالوئیدها و سایر ترکیبات فنلی یافت شده است.
دانه و ریشه زیره وجود ترکیبات پلی استیلن را نشان داد. در یک مطالعه اخیر، یک پروتئین غیر اختصاصی انتقال لیپید از دانه زیره جدا شده است.
چندین ماده مغذی (ویتامین‌ها، اسیدهای آمینه، پروتئین و مواد معدنی)، نشاسته، قندها و سایر کربوهیدرات‌ها، تانن‌ها، اسید فیتیک و اجزای فیبر غذایی نیز در دانه‌های زیره سبز یافت شده‌اند.
